Rozdział 8 "Ponowne spotkanie i porwanie"

Rozdział 8 "Ponowne spotkanie i porwanie."

Słowa Helii mnie bardzo uspokoiły. Jeden problem z głowy .

-Helio nawet nie wiesz jak mi ulżyło, gdy to powiedziałeś - powiedziałam gdy oderwaliśmy się od siebie. Uśmiechnął się do mnie czule. Wtóliłam się  w ukochanego. - Chciałam się Ciebie spytać czy może wiesz kim byli Ci mężczyźni co nas zaatakowali ??

-Właśnie sam się nad tym zastanawiałem FLoro . I również chciałem się Ciebie spytać czy coś o nisz wiesz . - powiedział Helia  . Zaśmialiśmy się oboje. Myślimy tak samo . To znak , że pasujemy do siebie . Wtuliłam się ponownie w Helię , gdy do pokoju weszli nasi przyjaciele . Uśmiechneli się do nas niepewnie . Posłałam im słodki uśmiech by poprawić ich samopoczucie.

-Jak się czujesz Floro ?? - spytały troskiliwymi głoasmi moje przyjaciółki . Uśmiechnełam się doń .

-Dobrze dziweczyny. Ale i tak dziękuję wam za troskę. To dodaje mo odwagi - powiedziałam . Dziweczyzy pokiwały głowami z ulgą. Jak mogłam nie zauwarzyć jak się o mnie martwiły ?? Och ... !! Jaka ja byłam nie przytomna.  . - Kocham was wszystkich i naprawdę się cieszę  sie , że mama was przy sobie. Nawet nie wiecie jak mi to pomaga w codziennym funkcjonowniu . - powiedziałam . Reakcja przyajciól mnie zaszokowała. . Helia przytulił  mnnie  a reszta popatrzyła na mnie ze współczuciem . - Co się stało ?? powiedziałam coś nie tak ?? - Spytałam .

-Twoja wypowiedź brzmiała jak porzegnanie - powiedziała Musa. - Floro przestraszyłąś nas śmiertelnie. Nigdy więcej takim tonem proszęnie mów , bo mamy nieodparte wraźenie że Cię tracimy . - dodała Musa lekko drżąc . Na szczęście Riven podszedł i ją otulił sobą . Przeraziłam się na te słowa . Jak to mnie tracą ?? Coś jest ze mną nie tak !! Ja nigdy tak się nie zachowywałam . Oni mają racje . Samam czasami mam takie wrażenie że coś jest ze mną nie tak . Teraz najchętniej uciekła bym teraz. Zadrzały mi nogi i po chwili biegłam korytarzem . Ominełam nauczycieli , nowe uczennice i przebirgłam przez plac. Wybiegła poza mury szkoły i wbiegłam w las. Słyszałam za sobą głośni krzyki  . Zatrzymałam się dopiero na Czarnych Bagnach . Tam stanełam jak wryta. Byli tam . Ci mężczyźni co nas wczoraj zaatakowali .Pisnełam .

- T.. to wy !!  - wyjąkałam

- Tak i co zdziwiona ?? - zadrwili . Zaczełam się cofać ,a oni zaczeli iść w moim kierunku .  Nie wiedziałam co mam zrobić. Miałam nogi jak z waty. Przemienić się bałam , bo pamiętałam jak mnie ostatnoi traktowali . ALe musiałam , byli coraz bliżej mnie . Byłam przerażona. Otoczyli mnie ze wszystkich stron . Zaczeła rozglądać się za jakimś ratunkiem . Byłam sama. Moi przyjaciele jeszcze mnie nie znaleźli . Zbliżali się do mnie . Ja stałam jak bym zapuściła korzenie z ziemi . Z oddali słyszałam jak ktoś wykrzykuje moje imie.

-Pomocy !! - krzyknełam . za sobą mężczyźni zaczeli się głośno śmiać. Byli już na tyle blisko , ża czułam ich ooddachy na sojej skórze . Rzuciłam magiczne zaklęcie na drezwa króte odbiły  oprawców o kilka metrów co dało mi kilka sekund na ucieczkę.Przebiegłam kilka metrów ,ale jeden z nich który mial dredy złapał mnie od tyłu i zakneblował .Nie wiedziałam jak on się za mną znalazł . Rzuciłam kolejne zaklęcie , ale mężczyzna tylko się zaśmiał . Usłyszałm jak ktoś nabiera szybko powietrze . Spojrzałam w tamtym kierunku . Były to moi przyjaciele.

- Winx przemiana - powiedziała Bloom i dziewczyny się przemieniły . Chłopaki wyjeli miecze. Czułam jak mój oprawca zaczyna się śmiać. SPojrzałam na przyjaciół  z nadzieją. Przyjrzałam się przyjaciołom jeszcze raz i zauwarzyłam że nie ma z nimi Heli. Poczułam , że musieli mnie już wcześniej znaleźć i wymyślili jakiś plan. Żadno z nich nie zaatakowało porywacza bo bali się że mnie zranią. Spróbowałam jeszcze raz rzucić zaklęcie . Trochę podziałała. Bo mogłam się oswowodzić. Podbiegłam szybko do przyjaciół . Podleciała do mnie Musa.

- W porządku Floro ?? - spytała  . Pokręciłam przecząco głowa. Musa przytuliła mnie a chłopaki zasłonili sobą mnie i Musę. Po chwili koło nas znalazł się i Helia. Spojrzał na mnie z delikatnął ulgą. Spóściłam głowę ,z e smutkiem  . Po chwili ją ponownie podniosłam bo usłyszeliśmy  głos przywódcy tej bandy   .

- Anagan zmywamy się. - Mężczyzna niechętnie się ruszył . Cały czas śmidrował mnie wzrokiem . A ja kuliłam się jak mała dziweczynka co widziała po raz pierwszy coś bardzo strasznego . Poczułam jak po moich policzkach zaczeły płynąc łzy . Musa i Helie osłonili mnie i przy okazji przytulili obserwując przeciwnika. Musa zaczeła do mnie mówić.

-Już dobrze Floro. Jesteś bezpieczna. Przy nas nic Ci nie grozi .

Kiedy mężczyzna zniknął  już na dobre to GHelie i Musa pomogli mi wstać a pozostali podeszli do mnie. Było mi tak wstyd  ,że spóściłam głowę. Tymczasam  przyjaciele podeszli do mnie i przytulili. Wiedzieli , że jest mi źle .